Een laatste repetitie
Eindelijk was het dan 20 november 2010. Een dag waar we met z’n allen naar toe gewerkt hebben. Helaas kon ik door omstandigheden zelf niet meespelen, maar natuurlijk ben ik wel meegegaan om alle muzikanten aan te moedigen.

Rond de middag vertrokken we met twee bussen richting Enschede. Om half twee werden we verwacht bij Restaurant AC in Holten. Hier kregen we een heerlijke lunch aangeboden met voor ieder wat wils: soep, broodjes, kroketten, pasteitjes en nog veel meer. Heerlijk! Het eten voor het concours werkte volgens mij ook wel lekker ontspannend voor de muzikanten. Misschien een idee om het bij een volgend concours ook weer zo te doen. Na de lunch was er nog een laatste repetitie in een zaaltje van AC Holten. Natuurlijk ben ik wezen kijken en gelukkig was de sfeer hier ook redelijk ontspannen. Dat hebben we wel eens anders meegemaakt.

Toen gingen we de bussen weer in op weg naar het Muziekcentrum in Enschede. Alles liep lekker op schema en we waren mooi op tijd aanwezig. In het gebouw was er gelegenheid om nog een beetje in te spelen en toen ging het dan echt gebeuren. Iets later dan de geplande tijd zat KNA op het podium. Voor mij was het erg zenuwslopend en ik had dan ook liever op het toneel gezeten. In de zaal zitten en weten waar de “lastige” stukjes zitten, dat is wel even wat anders dan een concert beluisteren.

Moeilijke stukjes
“Flashing Winds” werd door KNA goed neergezet en was volgens mij ook voor iedereen een prima inspeelwerk. En daarna kwamen dan de lang verwachte concoursstukken: “The Seven Wonders” van A. Poelman en “Huckleberry Finn” van F. Cesarini. Wat mij erg opviel was hoe het geheel in de zaal aankwam. Ik wist wat voor moeilijke stukjes er in zaten en ook, dat de muzikanten dit prima konden spelen. Maar je moest in de zaal heel erg je best doen om dit te horen. Het werd dus wel goed gespeeld, maar het kwam in de zaal niet aan. Het geheel klonk als een soort brij. Dit komt waarschijnlijk doordat KNA verder nooit in zo’n soort schitterende zaal speelt.

Ik kan helaas niet echt een soort juryrapport voor jullie opstellen omdat ik het maar als een geheel over me heen heb laten komen. Inmiddels hebben jullie allemaal de juryrapporten gekregen en daarin is alles te lezen over de uitvoering van de stukken. De aankondiging van het tweede stuk “Huckleberry Finn” door Marjan Kroon wil ik nog wel even vermelden. Ze deed dit gekleed in een prachtige jurk. De presentatie werd mooi, rustig en duidelijk door haar neergezet. Complimenten! Jammer, dat er in de juryrapporten niets van vermeld werd.

Na het spelen leek iedereen redelijk tevreden, maar of er een eerste prijs in zat? Daarover waren de meningen wat verdeeld. Helaas werd de prijsuitreiking pas na 22.00 uur bekend gemaakt, dus we moesten nog even geduld hebben. De spullen werden ingepakt en iedereen kon zijn eigen weg gaan. Velen doken het “nachtleven” van Enschede in. De kroegen en restaurantjes werden overspoeld door concoursgangers. Het was erg gezellig in de binnenstad!

Tegen tienen ging iedereen weer op weg naar het muziekcentrum voor de uitslag. Ook dit liep enigszins uit, maar eindelijk werd er, na een aantal eerste prijzen, bekend gemaakt dat KNA een tweede prijs had met gemiddeld 78,34 punten. Velen hadden dit resultaat wel verwacht en sommigen waren wel teleurgesteld. Gezien de wat ongelukkige voorbereiding vind ik dit een prima resultaat. Meer zat er op dit moment niet in. Bovendien hebben jullie dit met je eigen club gedaan en hebben we geen gebruik gemaakt van een legertje beroepsmuzikanten. En daar mogen jullie best trots op zijn! Ook nog de complimenten voor de invallers. Ze hebben KNA goed geholpen met een redelijk korte voorbereiding. Vooral Adri op de altsax, die pas diezelfde dag voor het eerst meespeelde.

Tussenstop
Tegen elf uur zat iedereen weer in de bus. Onderweg waren we allemaal weer in een majeur stemming (kwam misschien ook wel door de wijn en het bier) en werd er lekker gekletst en gezongen. Bij AC Holten hadden we even een tussenstop. Iedereen kon de bus weer uit en buiten in de frisse nacht een heerlijke kroket verorberen. Oké, het was al wel laat en een beetje koud, maar dit was toch wel heel apart! Toen allemaal de warme bus weer in voor het laatste stukje naar huis. Er waren mensen waarbij de luikjes al lekker dicht zaten, maar ook mensen, die nog lang niet moe waren. Een stuk verder op de snelweg moest iemand (ik noem geen namen) heel nodig plassen. Na wat heen en weer gebel tussen de bussen werd er besloten bij Houten even te parkeren voor een sanitaire stop. Nou, dat luchtte lekker op.

In Arkel aangekomen ging iedereen weer lekker naar zijn eigen warme huis en nu kunnen we met z’n allen terugkijken op een zeer geslaagde dag. De stemming zat er goed in, het resultaat was goed en alles was prima georganiseerd door het bestuur. Iedereen bedankt!

tekst: Erna van Houwelingen